پس از طی مراحل اداری و تصویب اساسنامه مرکز در شورای پژوهشی دانشکده ، و سپس در شورای سیاستگذاری و برنامه ریزی پژوهشگاه ، در تاریخ ۸/ ۵ / ۱۴۰۳ ، به تصویب هیات رئیسه دانشگاه رسید و در تاریخ ۱۸/ ۶ / ۱۴۰۳ به دانشکده ابلاغ گردید. بدین سان ، مرکز مطالعات معنویت کاربردی ، به عنوان نخستین مرکز مطالعاتی در زمینه معنویت کاربردی با هدف رفع نیازهای علمی و پژوهشی کشور در حوزه معنویت در دانشکده الهیات دانشگاه تهران رسما تاسیس گردید . این مرکز که عرضه محور و نوع ۲ (براساس ضوابط وزارت علوم ، تحقیقات و فناوری ) می باشد ، در چهارچوب مفاد اساسنامه و مقررات پژوهشی دانشگاه تهران فعالیت خواهد کرد و به لحاظ حقوقی وابسته به پژوهشگاه دانشگاه تهران است. دراساسنامه که شامل ۱۲ ماده و ۴ تبصره است ، اهداف و ماموریت مرکز ، ارکان ، شورای سیاست گذاری ، شورای علمی و ساختار اداری و تشکیلاتی آن به اختصار تبیین و مشخص گردیده است. توجه به جنبه های کاربردی الهیات ، انجام مطالعات تخصصی و پژوهش های کاربردی در زمینه معنویت اصیل دینی ، آسیب شناسی و مقابله با آسیب های معنویت های نوپدید ، برگزاری کنفرانس ها ، سمینارها و کارگاه های تخصصی و کاربردی ؛ ایجاد ارتباط علمی مستمر با موسسات داخلی و خارجی ، اندیشمندان ، دانش پژوهان و چهره های شاخص فعال در زمیینه معنویت ؛ ارائه خدمات مشاوره ای تخصصی و پاسخگویی علمی و کارشناسانه به نیاز گروه ها و اقشار مختلف جامعه در زمینه معنویت و مسائل پیرامون آن ؛ و ... جزء اهداف و ماموریت های اصلی این مرکز است. در نخستین نشست شورای علمی مرکز که با حضور آقایان دکتر محمود واعظی ( رییس دانشکده الهیات و معارف اسلامی) ، دکتر بهزاد حمیدیه(عضو هیات علمی دانشکده الهیات) ، دکتر هادی وکیلی(عضو هیات علمی پژوهشگاه علوم انسانی) ، دکتر احمد شاکرنژاد (عضو هیات علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی و رئیس پژوهشکده اخلاق و معنویت) و دکتر اسماعیل سلیمانی(رئیس مرکز و دبیر شورای علمی) در تاریخ ۱۶/ ۷/ ۱۴۰۳ در محل اتاق شورای حوزه ریاست دانشکده برگزار گردید، و در خصوص تعیین خط مشی ها و اولویت های کاری در چهارچوب اساسنانه ،بحث و تبادل نظر گردید و تصمیماتی اتخاذ شد. مقرر گردید به منظور معرفی مرکز و آغاز به کار رسمی آن همایشی در آینده نزدیک در محل دانشکده الهیات برگزار شود.